تقدیم به تمام کسانی که مادرشان را از دست داده اند ...........

                                                                       ((غروب))

**********************************************

به من گفتند :

روزش را تبریک گفتی ......

گفتم به کی ؟؟؟؟

گفت : مادرت !!!!!!!!

با بغض تلخی در گلو ...

به او گفتم ::

من مادر ندارم ...!!!!!!!!!!!!!

مادرم در سالهائی که شقایق ها

رنگ پریده شده بودند ....

در زمانی که باران از زمین چشم پوشید ....

در باغی که قناری در آن چهچه نمیزد ...

و جویباری که صدای شرشرش بلند نبود ....

رفت در پشت شب تنهائی ...

در پس تاریکی .....

رفت و گم شد در غبار ....

رفت و من تنها شدم ، بی بهار ...........

در غروبی سرد و غمگین ..

خبر آمد که کجائی   ؟؟

سراسیمه شدم ، پرسیدم ؟؟

چه آمد به سرم ؟؟؟

گفت : با چشمی پر اشک..

با آهی بر لب ....

که زدستت رفت ..

آن باغ خوش رنگ ...

آن بلبل شیرین زبان ...

آن همدم ، تا ابد . مهربان ...

 مادرت .. مادرت ...

حالا من ماندم و یک تنهائی ..

حالا من ماندم و یک سنگ لهد ...

من بودم و یک دنیا غم .....

به کی تبریک بگم روزش را ..!!!!!!!!!!

سر بر سینه ی پر مهر که بگذارم ....

بوسه بر موی سپید که زنم  ؟؟

که فقط مانده زاو ....

گوری سرد و خطی خوش ..

که بر آن نوشته ....

اینجا خوابیده آرام مادری

چشم براه فرزند ...........

                                           (( غروب ))